سخنان مبهم و دو پهلوی آقای هاشمی در مصاحبه با سایت دیپلماسی ایرانی با استقبال گسترده ای از سوی رسانه های خارجی و سایت های ضدانقلاب مواجه شد.

سخنان هاشمی رفسنجانی مانند اظهارات دوپهلوی ایشان در دو سال گذشته بهانه کافی را به دشمنان نظام و رسانه های وابسته به آنها داد تا سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی را مورد حمله قرار دهند .

آنچه در ذیل می آید، گزیده سخنان آقای هاشمی رفسنجانی با سایت دیپلماسی ایرانی است.برای خواندن متن کامل اینجا کلیک کنید.

-دو حادثه خیلی مراتکان داد یکی ماجرای فاو و دومی حذف آقای منتظری بود که هر کاری برای جلوگیری آن کردیم نشد.

-برخوردی که با ملک عبدالله داشتم مقداری از یخ های روابط ما را شکست.
-رابطه ما با کشورهای همسایه، تیره شده است.
-ما در ایران در پاسخ به مواضع نرم آمریکا، کمی تلخ جواب می دادیم که تابع سیاست های رهبری بودیم، البته من ملایمت می کردم!
-شعارهای ما با فلسطینیان و حزب الله لبنان تفاوتی نمی کرد ولی در عمل براساس دیپلماسی رفتار می کردیم!
-من نمی توانم زیاد حرف بزنم!
-مسئولان در اتخاذ مواضع در سیاست خارجی به منافع ملی کمتر توجه می کنند.
-به خاطر بعضی از مسائل داخلی رابطه با عربستان را در جامعه مخدوش جلوه می دهند.
-آقای متکی گفت: تحت فشار از قول آقای ری شهری دروغ گفتم.
-برخی برای کمرنگ کردن آثار سفر من به عربستان، روابط خارجی را مخدوش می کنند.
-مسئولین حتی در سفر به آمریکا با شارون و بوش عکس یادگاری می گیرند.

• سخنان آیت الله هاشمی رفسنجانی، با سایت دیپلماسی ایرانی، در بردارنده نکاتی قابل تامل بود.
نکته اول آقای هاشمی در ابتدای صحبت های خود می گوید: «حذف آقای منتظری از قائم مقامی اتفاق بدی بود و من برای جلوگیری از آن هر کاری که لازم بود کردم اما نشد.»
این سخنان در حالی است که نظر صریح امام خمینی(ره) از ابتدا عدم انتخاب آقای منتظری و پس از مواضع غلط وی و نفوذ کامل جریان انحرافی وقت به بیت ایشان عزل وی بود و طی نامه ای در تاریخ 6/1/68 این مطلب را برای ثبت در تاریخ و اطلاع همگان اعلام کردند و آقای هاشمی از این نظر صریح امام از ابتدا کاملاً مطلع بود با این حال چگونه ایشان ادعا می کند عزل آقای منتظری اتفاق بدی بوده است!
اینکه ایشان در این مورد می گوید: «من مخالف با حذف آقای منتظری بودم»، ظاهرش نشان دهنده مخالفت صریح و عملی ایشان با نظر حضرت امام(ره) است گرچه معنای بعید دیگری نیز از آن برداشت می شود.
نکته دوم این است که ایشان در چند جای مصاحبه ادعا می کند روابط ما با کشورهای همسایه تیره و تار است در حالی که روابط فعلی ایران و عراق در طول تاریخ بی سابقه بوده است.سفرهای متقابل و پی در پی مقامات ایران و عراق به کشورهای یکدیگر (من جمله خود آقای هاشمی) نمونه بارزی از روابط درخشان ایران با همسایگانش است.رابطه ایران با ترکیه، قطر، امارات، افغانستان، پاکستان و کشورهای آسیای میانه نیازی به توضیح ندارد.
اما اشاره آقای هاشمی به مسئله عربستان و اتهامات ایشان به دولت مبنی بر مقصر بودن در تیرگی روابط ایران با این کشور نیز قابل تامل است.ایشان در این مصاحبه می گوید روابط ایران و عربستان تیره و تار گردیده و دولت در این مسئله با اتخاذ مواضع تند به منافع ملی کمتر توجه می کند و این موضوع برای ایشان بسیار تلخ می باشد.
البته ناگفته پیداست ایران همیشه سیاست خارجی خود را بر اساس 3 اصل عزت، حکمت، مصلحت واستراتژی طراحی شده از سوی امام راحل (ره) و مقام معظم رهبری تنظیم می کند.در رابطه با عربستان نیز بواسطه همراهی تمام عیار این کشور با سیاست های آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه، مخالفت صریح مقامات آن با بیداری اسلامی در منطقه، حمایت های تمام عیار اطلاعاتی و مالی از گروهک های تروریستی مخالف جمهوری اسلامی مثل گروهک تروریستی ریگی، اعزام گروه های تروریستی به عراق و سوریه و حمایت همه جانبه از این گروه ها و فتنه انگیزی در این دو کشور و از همه مهمتر اشغال نظامی کشور بحرین و سرکوب و قتل عام شیعیان، روابط ایران و عربستان تیره شد. مشخص است مسئولان نظام خواهان تیرگی روابط نبودند.
جالب است که جمهوری اسلامی به واسطه حمایت از خواسته های برحق مردم مظلوم بحرین، مورد اتهام رسانه های غربی و منطقه ای وابسته به آنها شد.
حال سوالی که مطرح می شود این است که چرا آقای هاشمی تاکنون از مردم مظلوم بحرین حمایت قاطع و صریحی انجام نداده اند و هنوز حاضر نشده اند رژیم عربستان را بخاطر اشغال نظامی این کشور و قتل عام شیعیان، صریحاً محکوم کنند.
اما نکته سوم این مصاحبه؛ آقای هاشمی در این مصاحبه اعتراف می کند نظر صریح رهبری عدم عدول از شعارهای اساسی نظام و سیاست های انقلاب در برابر آمریکا بوده است و لیکن آقای هاشمی از این مواضع عدول کرده اند تا جایی که خودشان اذعان دارند: «ما در ایران پاسخ آمریکا کمی تلخ جواب می دادیم که تابع سیاست رهبری بودیم البته تا آن مقدار که من ملایمت می کردم آنها جلو می آمدند و شاید اگر با آمریکا هم مثل اروپا رفتار می کردیم مشکلات کمتری برای ما پیش می آمد.»
حال سوال اساسی از ایشان این است که آیا این کار شما مخالفت عملی با ولایت فقیه نبوده است؟در حالی که ولی فقیه به عنوان نگهبان و چشم بیدار انقلاب استراتژی مقابله با آمریکا و عدم نرمش در برابر استکبار را اتخاذ کرده اند شما با چه مجوزی با ایشان مخالفت کرده و با اجتهادات خود سیاست خارجی را پیش می برید؟این خود محوری چه معنایی دارد؟
نکته چهارم، ایشان مدعی است مسئولان فعلی دولت حرف های عجیب و غریبی زده اند و در سیاست خارجی در برخی از مسائل تندروی کرده اند و مدعی دوستی با ملت اسرائیل شده اند.آیا ادعای یک نفر منحرف نفوذ کرده در دولت، مواضع دولت و نظام حساب می شود؟قضاوت در این مورد را به افکار عمومی واگذار می کنیم.
ایشان در حالی مدعی است سیاست فعلی نسنجیده و تند می باشد که معنای این ادعای مبهم ایشان قابل درک نیست.
آیا سیاست خارجی فعلی و نتایج درخشان آن در مقابله با زیاده خواهی و سلطه طلبی استکبار وکشورهای غربی نسنجیده است؟ شاید موفقیت های نظام در برنامه هسته ای، تلاش مسئولان کشور برای شتاب بخشی به بیداری ملت های منطقه، مواضع قاطع ایران در جنگ 33 روزه لبنان و جنگ 22 غزه وحمایت از پیروزی شیعیان در عراق، نتایج سیاست های نسنجیده دولت است؟!
گفتنی است به نظر می رسد ظاهراً هدف از انتشار این مصاحبه با این ادبیات خاص در زمان کنونی و مصاحبه های دیگری که ممکن است در راه باشد، دو امر است: اول اینکه در آستانه انتخابات، زیر سوال بردن سیاست های کلی نظام ، جایگزین کردن مسائل فرعی به جای مسائل اصلی و ایجاد جنگ رسانه ای داخلی و بحران تصنعی در داخل کشور و سوار شدن بر روی موج آن و میدان داری کردن و در نهایت خود را ناجی کشور جلوه دادن باشد.
به نظر می رسد هدف دوم از این سخنان، پیام به آمریکا و غرب است که اگر خواهان تعامل و مذاکره با نظام هستید به جای جریان انحرافی بهتر است با طرف های اصلی (؟؟؟) روبرو شوند.
1/106